ورس 1 :

بذا من پاشم نميخوام از غم باشم / نميخوام كه نباشم يا كم باشم يا كم باشه من تلاشم
آه بذا من پاشم حرفام قطعا هست تا شب / صبح شـِـهُ ببينم من هرجا شب ترورش كنمُُ درجا ضبط
همينه كه ميبينی دس پاچم ميخوام سر باشم / سوا شم از بدیا قديمارُ بسپرم به فراموشی نشمُ
انصافا هم آغوش هر آغوشی امسال پس ميتونی ببينی كه انسانم / ميتونی ببينی كه درجا نزدمُ من جا نزدمُ
هر جا غزلمو بشنون ميگن تشنم من / ولی عقب نميشينم من يكم
هر چی كه از من بد ميگن بيشتر بهمون اندازه پيشرفت / توی راه تا نور ماه نگو به من دوره راه
گل ها دوباره بو ميدن شكوفه ها روييدن / واسه نسلی كه پره ايدن
نسلی كه روزای سخت تر از اين هم ديدن / ولی به اميد اين بهار با اميدن



كروس :

سر اومد زمستون شكفته بهارون گل سرخ خورشيد باز اومدُ شب شد گريزون(2)



ورس 2 :

وقتی درختا هم ميخوابن خيلی از ماها بيخوابن / اين روزا اينجاها بی تابن از دل پاكـ دل خاكـ ميتابن
نور اميدُ ميدن خبر خوشی رو ديدن / من نمنم نمنم من من من اثرمُ نذارم من نم نم ميذارمُ
بيذارم من از دستم بيمارُ بيكارم چون دست بستم / واسه ی اين حرفا من خواب ديدم
زمستون گذشته مدركـ حرفم اينه برفا آب ميشن / از دلُ سر بی تاب ميشن وقتشه دلامون آب ميشن
با تكـ تكـ شكوفه ها دست ميدم پس ميگم اونا ترسيدن / از همون نسلی كه آورده دووم
زير اين همه مشكلات باز زندن با يه پشت كار / واسه رشد كار نسلی كه استوار ايستادن
دنيا به اونا بيست دادن نسلی كه اهريمن / اونا در پی تحريمن نسلی كه يكـ رنگن
نسلی كه نسل جنگن نسلی كه زير موشكای عراقن / نسل خونه های طلاقن تو غربتُ فراغن



كروس :

سر اومد زمستون شكفته بهارون گل سرخ خورشيد باز اومدُ شب شد گريزون(2)